อาลัย มงคล อุทก

พี่หว่องที่รักของเราไปเสียแล้ว

พวกเราโคตรคิดถึงพี่เลย เหลือไว้แต่เสียง
อันทรงพลัง

พี่หว่องไม่ลังเล เมื่อไปขอให้แต่ง

และขับร้องเพลงที่ใช้คำจาก ‘แม็คเบ็ธ’

ของวิลเลียม เชคสเปียร์ :

“อนิจจา บ้านเมืองน่าเวทนา
เจ้าแทบไม่กล้ารู้จักตัวเอง
มิอาจเรียกว่าแผ่นดินแม่
แต่เป็นหลุมศพของเรา”

แล้วพี่หว่องก็ทำได้เกินความคาดหมาย

เสียงร้าวลึกอันทรงพลังของพี่หว่องเป็นเสียงในฝัน

ที่เราอยากฟัง – ราวตัวแทน เสียงคร่ำครวญของแผ่นดิน

ที่เราสมควรได้ยินในยามวิกฤตเช่นนี้

พี่หว่องของเราจากไปเสียแล้ว เช่นเดียวกับ

แม่มดน้าหนิ่ง +เมฆดับ หมอวิลลี่ เพื่อนร่วมงาน

ผู้เป็นที่รักของเรา โดยที่ผลงานเลิศของเขาเหล่านี้ยังคงถูกแบน

เขาไม่เคยได้ชื่นชมวันแห่งเสรีภาพ

ของ ‘เชคสเปียร์ต้องตาย’ หนังของเราที่ติดคุก

มานานกว่า 6 ปีแล้ว โทษฐานที่เป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ

พี่หว่องเป็นพี่ที่น่ารักที่สุด จริงใจเสมอ

นิ่ง และไม่เคยตัดสินใคร

ขอบคุณสำหรับเพลง ‘อนิจจา’

ขอบคุณสำหรับความรัก ความอบอุ่น

และความดีของพี่ ซึ่งแม่งโคตรดีจริงๆ

รักพี่มากๆ

ผู้กำกับ + ทีมงาน ‘เชคสเปียร์ต้องตาย’

15 กย. 61, กทม.